Współuzależnienie nie jest chorobą, ale warto zwrócić uwagę na charakterystyczne objawy – zachowania wynikające z dostosowania się do sytuacji związanej z osobą uzależnioną. Istnieją wzory reakcji i postępowania u bliskich osób uzależnionych, są one bardzo zbliżone dla wielu ludzi żyjących w relacji z pijącym nałogowo. Współuzależnienie dotknąć może osoby dorosłe, które są zaangażowane emocjonalnie z uzależnionym, nie ma znaczenia płeć, ani w jaki sposób są związani.
Związki miłosne z osobami uzależnionymi bywają długotrwałe, tak samo jak przez wiele lat rodzice wspierają pijące dorosłe dziecko. Nie każdy jest w stanie zrozumieć z jakiego powodu np.: partnerka/żona (chociaż może to być partner, mąż, rodzic, rodzeństwo, itd..) nie odejdzie od męża alkoholika, co więcej otrzymywać może od społeczeństwa sprzeczne komunikaty, tj. od rodziców – “rodzina jest najważniejsza, nie wolno jej rozbijać”, od osoby wierzącej: “co Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”, od znajomych: “rzuć go, ucieknij, jakoś to będzie, nie rozumiem, dlaczego tego jeszcze nie zrobiłaś?”, itd. Do tego dochodzą komunikaty od uzależnionego, który może dodatkowo utrudnić decyzyjność, kiedy to obiecuje zmianę zachowania, zmniejszenie ilości spożywanego alkoholu, albo przerzuca odpowiedzialność na otoczenie: “gdyby mnie nie zdenerwował szef, nie musiałbym pić”.
Charakterystyka osoby współuzależnionej
Bliscy pijącego chcą za wszelką cenę zatrzymać jego uzależnienie, skontrolować nie tylko jego picie, ale i samego jego, z tego też powodu nie zauważają, gdy zaczynają poświęcać całe swoje życie właśnie temu celowi, a tym samym wpadają w pułapkę mechanizmów współuzależnienia. Najbardziej charakterystyczne objawy u współuzależnionych to:
• Przejęcie odpowiedzialności za działania uzależnionego, dążenie do wypełnienie ich zadań, wręcz wyręczanie ich;
• Usprawiedliwianie upicia się problemami jakie spotykają pijącego, trudności w pracy, dlatego musiał się napić, albo że jest taki zestresowany, dlatego musi się zrelaksować;
• Ukrywanie przed innymi, mówiąc, że pijący się rozchorował, dlatego np.: nie mógł czy nie mogła dotrzeć do pracy;
• Skupienie się na potrzebach osoby uzależnionej oraz rezygnacja z własnych;
• Nierzadko silne poczucie winy, w które wpędza osoba pijąca – “to przez ciebie muszę tyle pić”;
• Izolowanie się od reszty rodziny i znajomych;
• Chronienie uzależnionego przed konsekwencjami;
• Unikanie imprez, gdzie może być serwowany alkohol;
• Przeszukiwanie rzeczy uzależnionego celem znalezienia butelek z alkoholem i wylanie go;
• Ciągłe odczuwanie napięcia i stresu;
• Uzależnienie swojego nastroju od nastroju uzależnionego;
To tylko niektóre z objawów jakie mogą mieć miejsce. Trudno jest samemu sobie z nimi poradzić. Aby zaprzestać funkcjonowania i dostosowywania swojego życia, należałoby zgłosić się po pomoc do specjalisty.
