Zaburzenia lękowe

Lęk jest typową reakcją emocjonalną na sytuacje stresujące, które nam się przytrafiają. Może się pojawić podczas np.: rozmowy o pracę, przemówienia, przed egzaminem, ważnym spotkaniem, itp. Jest to stan, który zazwyczaj nie wymaga interwencji ze strony psychologa, terapeuty czy psychiatry, ponieważ człowiek jest w stanie sobie z nim poradzić samodzielnie. Lęk jest stanem psychicznym, pojawiającym się, gdy dana osoba odczuwa napięcie spowodowane różnymi bodźcami wewnętrznymi i zewnętrznymi.                 

Pojawienie się lęku informuje nas o zagrożeniu, jednak co w sytuacji, gdy nie ma realnego niebezpieczeństwa i lęk utrzymuje się nieustannie zakłócając codzienne funkcjonowanie lub uniemożliwia nam wypełniania zadań? W takiej sytuacji należy zastanowić się czy nie mamy do czynienia z zaburzeniami lękowymi, które w literaturze naukowej są stosunkowo szeroko opisane, a także pogrupowane.

Wyróżnia się zaburzenia lękowe:

• Zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne tzw. nerwica natręctw (OCD);
• Zaburzenia związane z reakcją na bardzo silny stres, który dotyczy wydarzeń traumatycznych (PTSD);
• Fobie;
• Zaburzenia dysocjacyjne;
• Zaburzenia somatyczne;
• Uogólnione zaburzenia lękowe (GAD) (brak koncentracji na jednej rzeczy lękowe, a na kilku);
• Inne zaburzenia lękowe (napady lękowe, lęk uogólniony);

Cechy łączące powyższe grupy to utrzymujący się przez dłuższy czas napięcia i niepokoju. Wiele pojawiających się myśli, które powodują pojawienie się lęku czy pogłębienie go. Obawy przed atakami paniki, poczucie bycia przytłoczonym i przeciążonym. Nawracające myśli, obrazy z traumatycznych wydarzeń – mogą pojawiać się sny związane z tymi przeżyciami.

PRZYCZYNY ZABURZEŃ LĘKOWYCH

Zazwyczaj nie ma jednoznacznej przyczyny zaburzeń lękowych. Wpływ na wystąpienie ich wystąpienie ma kilka kwestii. Natomiast można wyróżnić pewne elementy, których wystąpienie może się przyczynić do rozwoju zaburzeń lękowych. TRAUMATYCZNE WYDARZENIA Z DZIECIŃSTWA, które mogą dotyczyć wypadków, napaści, zdarzeń losowych, ale również przemocy zaznanej w domu rodzinnym, w środowisku rówieśniczym. PRZEMOC zaznana jakiś czas temu, ale przede wszystkim mająca miejsce obecnie. NIESTABILNA SYTUACJA FINANSOWA związana np.: z obawą utraty pracy, rywalizacja, mobbing. KONDYCJA ZDROWOTNA obawy o zdrowie własne lub bliskich. UWARUNKOWANIA BIOLOGICZNE I OSOBOWOŚCIOWE. Zażywanie SUBSTANCJI PSYCHOAKTYWNYCH oraz ich odstawienie.

PROFILAKTYKA

Dbanie o siebie, wypoczywanie może zapobiec wystąpieniu zaburzeń lękowych. Należy zatem skupić się na kilku obszarach życia:

• Dbanie o higienę snu;
• Ćwiczenia oddechowe – nauka świadomego oddychania;
• Nauka kompetencji społecznych, a przede wszystkim nauka wyrażania myśli i emocji;
• Dbanie o swoje potrzeby;
• Równowaga między pracą a odpoczynkiem;
• Zdrowe odżywianie oraz nawadnianie organizmu;
• Aktywność fizyczna – joga, spacery

JAK SOBIE POMÓC

Niezależnie od rodzaju zaburzenia lękowego należy podjąć leczenie. Najważniejszą potrzebą ludzi, u których diagnozuje się zaburzenia lękowe jest to, aby przestać się bać i odczuwać nieprzyjemne doznania zarówno te z ciała jak i z psychiki. Najpierw należy wykluczyć choroby, które mogą być źródłem złego samopoczucia. Jeśli człowiek jest przebadany medycznie i wszystkie wyniki są dobre, to należy udać się do lekarza psychiatry i psychoterapeuty. Przy zaburzeniach lękowych zazwyczaj włącza się farmakologię, która przynosi ulgę, natomiast nie rozwiązuje problemów pacjenta. Aby utrzymać długotrwałe efekty należy podjąć się leczenia psychoterapeutycznego, dzięki, któremu pacjent nauczy się nowych strategii radzenia sobie z lękiem, czy też przepracuje negatywne doświadczenia.

NIELECZONE ZABURZENIA LĘKOWE mogą prowadzić do wystąpienia depresji.